Nederland v Denemarken

Zondag avond al wat zenuwachting; morgen gaat het dan gebeuren; Nederland zal zijn eerste World Cup wedstrijd spelen tegen Denemarken in Johannesburg in het soccer city stadion. Al de nodige oranje shirts, hoeden, boa’s, sokken, pruiken en dobbelstenen (?) klaar gelegd om morgen maar niets te vergeten. Tickets, paspoorten, beschrijvingen naar het stadion etc. Allemaal klaar. Morgen vroeg enkel aankleden, broodjes smeren en koffie voor onderweg maken (we blijven Hollanders) om de rit van 4,5 uur te maken naar Johannesburg.

06h00 eruit, douchen, ontbijten, Warona klaar maken voor school, de auto vroeg starten om warm te laten worden (het is -4 graden) en om 07h00 klaar om te vertrekken ware het niet dat Martha (de nanny) er nog niet is en moeders (Oma Top) zich sinds zaterdag al niet sterk voelt. We kunnen dus nog niet weg. Ondanks dat Tumi en Mutsi al wakker zijn, kunnen we de boys niet met Emmanuel laten zitten die overigens nog slaapt. Rond 07h30 konden we weg, de lange wegen van Vryburg naar Sweizer Renneke, van Sweizer Renneke naar Wolmeranstad, van Wolmeranstad naar Klerksdorp, van Klerksdorp naar Potchefstroom en van Potchefstroom naar Johannesburg. Rond 11h00 rijden we Johannesburg aan Soweto kant binnen. Het stadion ligt in Soweto wat ons dus een rit door Johannesburg scheelt. Onderweg onze hoofddeksels in elkaar gezet met naald en draad.

In de informatie brochure gelezen dat we een “park and ride” ticket moeten kopen om te kunnen parkeren op de daarvoor klaar gemaakte parkeer plaatsen rondom het stadion. Hiervoor moesten we nog even naar het compu ticket centre in een Mall. De dame daar wist ons te vertellen dat er geen parkeer plaatsen meer waren voor personen wagens, enkel voor mini bussen?! Ze wist ook niet waar we dan moesten parkeren. Goed, laten we maar gewoon gaan en kijken of we de auto niet naast de parkeer plaats kunnen zetten. Op de parkeer plaats keken ze ons ongelovig aan en wisten ons te vertellend dat uitverkochte parkeer plaatsen niet mogelijk was. Er waren vele parkeer plaatsen (zandige brak liggende terreinen) rond om het stadion binnen een circel van 3 km die erg veel auto’s konden bergen. Na even gesproken te hebben met een van de senior parkeer mensen toch een sticker op de auto gekregen om de auto te kunnen parkeren. De parkeer plaats op en maar zo ver mogelijk doorrijden om zo dicht mogelijk bij het stadion te zijn of liever zo dicht mogelijk bij de stoet lopende mensen richting het stadion. (Dit begroote ons op de terug weg; god wat hebben we er lang over gedaan om de parkeer plaats weer af te komen).

Auto geparkeerd, hoofddeksels op, vuvuzela in de hand en aansluiten bij de lopende stoet. Het is druk! Na 2 km lopen krijgen we het stadion in beeld; een mooie ovale bol met waar de vuvuzela’s al uit klinken. Hoe dichter bij het stadion hoe meer street venters, hoe meer fotograven en hoe meer camara mensen. De adrenaline wordt nu met grote waarden aangemaakt en mijn bloed in gepompt, ik voel de spanning, de sensatie van het er life bij zijn. We benaderen het stadion vanuit de kant waar we naar binnen moeten. De eerste check was een security check en werden de tickets op echtheid gescanned, de tweede was een ticket check en vervolgens waren we al binnen; niks paspoorten of ID’s, niks betaal kaart controle, niets van dat alles. Hier in SA werd er op gehammerd dat je je ID (paspoort) en je betaal kaart waar je je ticket mee betaald had bij je moest hebben om te kunnen bewijzen dat het jou tickets waren?!
Drie etages omhoog, via parkeergarage achtige omhoog slingerende looppaden, konden we onze ingang in, trappetje op naar links ergens bovenaan. Trappetje was stijl omhoog; rij “W” gevonden, seat 3 en 4 en toen draaide ik me pas om en zag het immense stadion met 30 intrappende mannetjes daar beneden op het veld. Geweldig!! Wat een uitzicht wat een overzicht. De coach in mij vind dit ineens erg mooide plaatsen; de goedkoopste maar voor het lezen van een wedstrijd de beste plaatsen! Na de eufore van dit moment, besef ik ook ineens dat de grote namen van tv, de miljoenen makende jongens als van Persie, van der Vaart, Sneijder en anderen, hele gewone jongens zijn die erg veel geld maken met het spelen van hun favorite spelletje. Na de w-up waar ik weining spirit in zag van beide teams, verdwenen de mannentjes van het veld. We werden entertained door het grote scherm wat precies tegenover ons hing, tot dat de teams klaar stonden voor de volksliederen. De vuvuzela’s werden stil en het orkets kwam door de speakers. Mooi moment; klaar voor de strijd.

Ik neem aan dat iedereen de wedstrijd gezien heeft en geen verslag nodig heeft van mij. Ik heb me wel afgevraagd hoe deze wedstrijd op tv gezien wordt. Life was het een uitermate matte wedstrijd. Vergelijkend met de wedstrijden van de Engelsen tegen de Amerikanen en de Duitsers tegen de soccer “gooroos” en andere wedstrijden die ik op tv heb gezien, maken de Nederalanders en Denen geen schijn van kans als ze blijven doorspelen in het tempo wat ze lieten zien. De tactieken van van Merwijck heb ik ook niet begrepen; enkel in de 2e helft met Elia op de flank zag ik de lijnen die in een 4-4-2 thuis horen. De eerste 60 minuten heeft het Nederlands elftal maar wat lopen zoeken naar lijnen ook al waren die wel degelijk mogelijk. Hoe vaak Kuyt niet aanspeelbaar op de rechter flank heeft gestaan zonder gezien te worden of in ieder geval zonder aangespeeld te worden. Zoveel momenten, situaties zijn onbenut gelaten door het nog niet op elkaar ingespeeld zijn, door te weining actie zonder de bal, door enkel breed en achteruit te spelen, door te veel op “safe” te spelen, door.... ?? Bert moet zijn team scherper krijgen, de spelers moeten gaan beseffen dat ze tot de beste teams van de wereld behoren en dit gaan laten zien op het veld. Er moet flair in, er moet zekerheid vanaf stralen, er moet een winners mentalitiet zijn, ze moeten gaan geloven dat ze de wereld kampioen zijn. Als coach heb ik hier weer een leer moment gehad; ik zou in staat zijn om de miljoenen makende jongens iets te kunnen leren in het voetbal.

Na de zakelijke overwinning, hebben Claire in ik alle tijd genomen om het stadion uit te komen. Genoten van alles wat er was, van alles wat we zagen, van de vele Oranje geklede mensen die geen woord Nederlands spraken (?!), van de vuvuzela’s (het valt reuze mee als je in het stadion zelf bent), van de sfeer die er hing, van de vele nationaliteiten die er waren, van de vele voetbal liefhebbers die genoten van het er zijn (minder van de wedstrijd).

We hebben er meer dan een uur over gedaan om met de auto uiteindelijk van de parkeerplaats af te komen. Het door rijden naar de achterkant van de parkeerplaats voor de wedstrijd, werd nu een lange zit. Eenmaal op de weg hebben we flink door gereden om rond 22h00 weer thuis te zijn. Het WK in je achtertuin, een wedstrijd van 90 minuten brengt je ’s ochtends om 07h00 op pad om vervolgens om 22h00 weer thuis te zijn. Het was de moeite waard.
Groet,

Klaas-Jan Top (and family)