Groeien...,

Dag allen,
Het laatste bericht was na de eerste fase van de cursus. Heb ondertussen de derde fase er al opzitten en tussend e fases door gebeurt er van alles op Tiger Kloof op het werk en thuis. Even een update.
De derde fase in de cursus heeft me te denken gezet. Verwachtingen die ik had, heb ik moeten bijstellen, doelen die gezet waren gewogen op hun waarde en gerangschikt na herwogen te hebben. De cursus is OK, de SAFA investeerd behoorlijk in haar coaches. Niet enkel op het level 3 nivo maar ook daaronder. De PSL (Premier Soccer League) erkent de waarde van gekwalificeerd coaches minder. Dit geldt niet enkel voor de PSL teams, maar voor alle teams en hun eigenaren. Het voorrecht een van de eerste level 3 coaches te zijn in Zuid Afrika, betekent ook pioneren voor al de coaches die na ons komen. Het is aan ons kwaliteit en resultaat te leveren zodat de eigenaren van de PSL teams niet meer om de Zuid Afrikaanse gekwalificeerde coaches heen kunnen en in de lagere regionen de eigenaren te laten inzien dat het promoveren naar Vodacom (Top klasse), FND (First National Division) en PSL enkel te bereiken is met gekwalificeerde coaches.
Het belangrijkste voor mij in de cursus is nu het behalen van het instructeurs papiertje. Anders dan de cursus deed voorkomen in haar advertentie; het gekwalificeerd instructeur worden is niet iets wat automatisch in de cursus verwerkt is. Je moet nog steeds solliciteren of gevraagd worden instructeur te worden (zal de brief gaan opstellen). Ten tweede zijn de contacten die ik nu op doe van essentieel belang. Ook al heb ik hier ook in geleerd dat de een zijn dood, de ander zijn brood is in dit voetbal wereldje. En als je op het moment een goede belegde boterham hebt, ga je geen derden binnen halen die wel eens beter dan jij kunnen zijn. Namen en afspraken die ik vermelde in mijn vorige verslag; Maarten Stekelenburg (nog niets gehoord, zelfs na een tweede email), Johan Neeskens (heeft waarschijnlijk de boodschap nog niet ontvangen van mede cursist), Cavin Johnsen, Platinum Stars heeft gedonder in de club en geen ruimte voor stagiaires of uitbreiding van staf, etc, etc. Tenzij ik zaken zwart op wit heb, of liever begonnen ben aan mijn stage, dan zal het een bewaarheid worden, eerder is het niet meer dan een loze belofte.
Op Tiger Kloof is het druk, druk, druk. Ondanks dat de stagiaires goed werk doen in het PE gedeelte van mijn job, is er veel in de sport wat blijft liggen en moet opgepakt worden in de weken dat ik hier ben. Daarnaast zijn we druk bezig met het bloot leggen van Peter, de rector, zijn wandaden. Hij vertrekt halverwege dit jaar, maar we kunnen hem niet laten gaan zonder iig een begin te maken met het recht zetten van alles wat scheef gegroeid is in zijn tien jarige verblijf hier. Door Claire zijn alle werknemers van het instituut; onderhouds mensen, schoonmaak ladies, was dames, beveiligings mannen, leraren en financiele mensen, bijelkaar gekomen om een algemene brief op te stellen waarin we “ de demands” stellen aan de board (onze eigenlijke en Peter zijn werkgever). Hier werd negatief op gereageerd door de board en omdat Claire de spreker was voor de medewerkers werd zij ook gezien als de “stoker” van dit geheel. We hebben de board twee weken gegeven om met een reactie te komen en het enige waar ze mee terug kwamen was dat we danmaar een task team moesten samen stellen die met Peter in gesprek moet gaan om te spreken, per afdeling, over de ongenoegens en de wensen die er zijn. Het is een, wellicht de grootste, frustraties van alle medewerkers dat er met Peter niet gesproken kan worden. Het is altijd NEE, geen geld of niet in lijn met het beleid (wat er niet is). Enkel wat hij en zijn vrouw in het hoofd hebben is goed genoeg en de rest is niet noemenswaardig. Het task team heeft een vergadering gehad en peter had zijn mensen een plaats gegeven in het task team waardoor het een vergadering werd waarin hij met vele slides en getallen zijn “beleid” probeerde recht te zetten. Claire haar “rechten” achter grond komt nu goed van pas en we zijn een brief aan het opstellen waarin we middels de “law” zijn wandaden aan het bloot legegn zijn. De medewerkers zijn al zover dat als we hier geen postieve reactie op krijgen er gestaakt moet worden. Om het een rechtelijke staking te maken zullen we eerst nog wat andere wegen moeten bewandelen maar als ze niet rechtom willen dan maar linksom.
Thuis is in principe alles goed. Enkel Warona heeft ons vorige week vrijdag laten schrikken; om 06h00 kwam ze, zoals altijd aan ons bed. Ze wilde niet bij ons in bed en niet douchen, ze wilde naar de tv. 20 minuten laten kwam Tumi met de mededeling dat Warona in haar eigen poep en plas lag en ze lag er vreemd bij. Haar oppakkende bleek dat ze erg afwezig was en ze wilde niet lopen om naar de douche te gaan. In de douche merkte ik dat ze geen controle had over haar doen en laten; niet in staat te staan of contact temaken. Ze praatte al seen baby en kon zelfs niet staan tijdens het afdrogen. Toen pas besefte ik date r iets niet goed was. We zijn naar het ziekenhuis gesneld en de eerste diagnose van de dokter was of ze medicijnen had geslikt. Dit kon niet het geval zijn ook al zijn er slaap pillen in huis, maar deze staan op een hoogte waar ze niet bij kan. Er is bloed en urine genomen en na een 4 uur verblijf in het ziekenhuis werd ze daar ontslagen. In deze vier uur kwam ze langzaam weer bij, konden we weer contact met haar krijgen en kreeg ze de controle over haar lichaam terug. Komende week gaan we met haar naar Bloemfontein waar Claire twee dagen met haar zal verblijven om allerlei testen te gaan doen. We denken nu aan een epileptische aanval.
Emmanuel Wiebrand doet het erg goed, Tumi en Mutsi gaan lekker, de kat is weer zwanger, de hond nog altijd erg waaks en de tuin (het halve voetbal veld) zal morgen de nodige aandacht weer krijgen. Nog een paar foto’s ter illustratie en dan hoop ik maar weer dat ik enige reactie en update krijg over het leven in Nederland.
Kus KJ and family.