De toon gevonden

Hoog tijd voor een nieuw verhaal

De titel en het onderstaande tot en met : Vitality, heb ik 2, 3 maanden geleden al geschreven. De titel is daarmee in het quadraat. Ik heb destijds wel een korte up-date in beeld op de site gezet maar zei dat ik de juiste toon diende te vinden om al dat gene wat er te vertellen viel, te vertellen. De toon is gevonden. Het is een lang verhaal geworden. Veel leesplezier.

Vakantie Nederland

Er zijn verschillende redenen geweest om naar Nederland te komen:
1. Goedkoop vliegticket was de aanleiding om al zo vroeg in het jaar te komen. Ik had gedacht ergens eind 2009 naar Nederland te komen maar een emailtje van de KLM veranderde dit. Een retour ticket voor 300 euro!! Dat kon ik niet laten schieten en moest gebeuren tussen 31 mei en 31 juli geloof ik. Dus dan maar wat eerder.
2. De herziening van mijn hypotheek rente, het krijgen van nieuwe huurders en de staat van mijn huis maar eens checken. De hypotheek rente kon ik nog niet veranderen. Het leek de adviseur geen goed plan. Mocht ik willen zoeken naar de goedkoopste hypotheek dan zal ik weer allerlei bewijsstukken moeten aanleveren waaronder salrisstroken ed. Die heb ik niet meer, althans niet in euro’s, dus maar besloten af te wachten op het voorstel wat ik tzt wel toegestuurd zal krijgen door Aegon. Ik denk dat ik het nog voor twee jaar ga vast zetten en dan maar hopen dat de huizen markt weer wat aangetrokken is zodat ik het vlotjes kan verkopen. Heb de oude huurders nog even kunnen spreken. Ze vertrekken met pijn in het hart terug naar Duitsland. Ze hebben Nederland als een erg verwelkomend land ervaren met warme mensen!! Well done people. Het huis is min of meer nog in dezelfde toestand als waarin ik het heb achtergelaten. D’as een meevaller met studenten als bewoners de afgelopen 3 jaar. De nieuwe huurders zijn weer duitse studenten en ik hoop dat zij het huis met evenveel respect als de vorige zullen behandelen.
3. Het zien van familie en vrienden. Dit is uiteraard de hoofdmoot geweest om weer even terug te zijn. Dit is tevens het meest vermoeiende onderdeel geweest. Ik maak het daar natuurlijk zelf naar; te veel mensen willen zien in te weinig tijd. Ik heb hierdoor ook een aantal mensen moeten teleurstellen waar ik nog steeds met pijn in mijn hart aan terug denk. Sorry Jeanne, Joost, Daan, Jeffrey, Sieberen en Feike. Ik hoop het goed te kunnen maken in een volgend bezoek. Ik ben me bewust dat ik ook al sorry tegen Joost heb moeten zeggen na mijn vorige bezoek. Het avondje samen in de kroeg is nu al twee bezoeken niet gelukt. Joost..., ik hoop echt dat jullie het kunnen redden om volgend jaar december deze kant op te komen. Dan zijn we echt even wat langere tijd samen (met onze families) en dan zal het ons toch moeten lukken erachter te komen wat de ander bezig houdt ipv wat de ander nu allemaal doet.
4. Even een adem pauze van huize Top in Zuid Afrika. Ik ben er in Nederland achter gekomen dat ik erg weining tijd neem voor Klaas-Jan in Zuid Afrika. Ben erg druk met vrouw, kinderen en werk maar vergeet af en toe de tijd te nemen voor Klaas. Wat Klaas wil, wat Klaas bezig houdt, of Klaas nog wel gelukkig is. Het is goed geweest hier bewust van te worden en de volgende stap zal zijn hier ook rekening mee te houden. In een volgend verslag zal ik jullie vertellen of dat lukt of niet.

Oma op bezoek

Op de terug reis had ik wat extra bagage bij me. Ma Top alias Oma Top was mee. Oma heeft hier 4 weken Tiger Kloof lopen te verkennen. Letterlijk, want het koste haar telkens weer moeite om de juiste wegen terug naar huis te vinden na een geplande korte wandeling. De wandelingen werden dan ook lange wandelingen van 45 minuten tot een uur. Niet slecht voor een Oma van tegen de 70. Ik heb het als erg moederlijk ervaren om Ma hier te hebben. Zo lang al zo ver verwijderd van familie en dan ineens je “moederschoot” 4 weken op bezoek. In vele dingen heb ik duidelijk kunnen zien dat ik een zoon van haar ben, haar vlees en bloed (voor de helft dan, de andere is van jou Pa). Ondanks ver van de familie verwijderd, zijn vele trekken, mee gekregen van huis, sterk in me aanwezig. Dit bevestigd wat ik wel eens verkondig aan mensen hier als ze me vragen of ik geen heimwee heb; dat waar ter wereld je ook bent, je neemt altijd jezelf mee. En in jezelf ligt veel van anderen. Anderen die dicht bij je hebben gestaan, die je gevormd hebben. Dus heimwee...? Nee, ik hoef maar in de spiegel te kijken om te beseffen waar ik vandaan kom en welke mensen een rol hebben gespeeld en spelen in mijn leven. Dus de mensen die ik zou moeten missen, zijn dagelijks bij me!
Ma heeft in ZA een oude hobby opgepakt, naaien. We hebben twee mooie oude “singers” van Claire haar Oma laten repareren en Ma heeft het hele huis voorzien van Gordijnen, schortjes gemaakt voor Martha de Nannie, en een aatal vrienden van Martha. Verder is Ma vooral Oma geweest, veel tijd en aandacht voor de kids, waarmee weinig tijd voor het roken en ’s avonds zo moe dat ze veelal rond 21h00 al in bedje lag. Ze was er dan wel weer als eerste uit om, ondanks de kou in de nacht rond die tijd van het jaar, de zonsopgang te zien op de veranda met een kopje koffie. Ondanks onze vakantie zijn we niet veel weg geweest. We hebben een uitstapje naar Kimberley gemaakt en een naar Johannesburg. Kimberley vooral shoppen, Johannesburg vooral veel rondrijden en kort een pretpark voor de boys en Warona. Ma we hebben genoten van je aanwezigheid hier. Kus.

Vitality
Dit is de naam van onze nog te starten gym. Het business plan is klaar en zal volgende week verzonden worden naar funders. We zijn van onze bouw plannen afgestapt en zijn nu met een grote hal (1000m2) bezig om te huren. Cassim, de eigenaar van de hal vertelde ons nog met een ander in onderhandeling te zijn maar het staat reeds 1,5 jaar leeg en we vertrouwen erop dat het nog steeds beschikbaar is tegen de tijd dat wij hopelijk een positief bericht hebben gehad van een van de funders. Ondertussen ben ik ook in contact met Mark Lamprecht. Mark zijn organisatie; Fitness warehouse, heeft in ZA reeds 57 “gym’s”gestart die allemaal erg succesvol zijn. Virgin Actif en Planet Fitness, de twee grootste fitness branches hier, zijn beide zijn opdracht gevers geweest. Met hem kunnen we drie stappen vooruit maken ook al gaan we er waarschijnlijk eerst een achteruit.

Vitality (vervolg)
Ja, nu ik dit 2, 3 maanden later schrijf zou de gym bijna draaiende moeten zijn......?! Dat is het niet. We zijn eigenlijk nog niets verder als hierboven vermeld. SEDA, de organisatie die ons nu al een jaar beloftes doet is nog steeds niet verder. Claire en ik hebben dan nu eindelijk besloten SEDA los te laten (jammer van het geld) en een 2e ondersteunende en financierende organisatie in de hand te nemen; “Khula”. Naast de grote hal (1000m2) zijn we nog met een andere ruimte bezig waarvan de ligging beter is en de mogelijkheden op lange termijn beter enkel voor de start wellicht wat te klein. De huurprijs is dan ook de helft van de grote hal en het kon wel eens wijzer zijn om wat kleiner te beginnen. Dus....., wordt vervolgd.

Een andere ontwikkeling in Vitality is dat we in contact zijn met de gemeente Assen wat een partner gemeente is met onze gemeente Naledi. Deze partnerschap loopt al 9 jaar geloof ik en we hebben gegeten en gedronken met de ex burgemeester van Assen (Dineke was haar naam geloof ik) en een aantal andere raadsleden, ambtenaren en wethouders. Leo heeft een gesprek tussen ons en de gemeente secretaris opgezet omdat zijn enthousiamse gewekt was met ons idee een “groene” sportschool hier te beginnen. Ik had tjdens het eten laten vallen dat we tevens ons best wilden doen om de sportschool in twee jaar tijd zo groen mogelijk te maken. Er blijken al sportscholen op de wereld te zijn die geheel onafhankelijk van energie bedrijven kunnen draaien. Er kan zelfs al energie gehaald worden uit earobic vloeren!??

Goed , Vitality blijft dus in de pijplijn en we zullen de komende vakantie weken er hard aan werken om iets van de grond te krijgen.

Claire en ik
Wij hebben een moeilijke periode achter de rug. Dat is ook de belangrijkste reden geweest waarom ik de vorige keer zei dat ik de toon nog moest vinden. Ik heb ondertussen geleerd dat het beter is te wachten met spreken (schrijven in deze)naar derden als de emoties nog een belangrijk deel van de discussies zijn tussen de eerste twee (de betrokkenen). Het zijn bij Claire en mij niet enkel de emoties geweest. De Hormonen van Claire hebben een erg dominante rol gespeeld. Ik had het wellicht kunnen weten; de eerste drie maanden dat Claire zwanger was van Warona, waren ook hel(p)! Deze eerste drie maanden (iig twee) zijn we onwetend geweest. We kwamen er pas laat achter dat wij weer in verwachting zijn. Ja, ja, een volgende zuid afrikaanse Topper zal rond de 1e april geworpen worden (ze werpen hier nog he!?). Ik kijk er erg naar uit ondertussen. Uit testen is gebleken dat de kans op een tweede down syndroom niehiel zijn. Dit schrijf ik enigzinds met pijn in het hart merk ik nu, omdat een tweede Warona ook erg welkom was geweest. Al met al hele ontwikkelingen hier in’t hus van Top.

Het gaat met deze wetenschap en het gepasseerd zijn van de eerste drie maanden, gelukkig alweer een stuk beter met Claire en met ons. Het af en toe van elkaar weg zijn heeft hierin ook geholpen; Claire is 2 weken in India geweest, eerst een week reizen, de tweede week een Round Square Conference. Klaas is een week in Kaap stad geweest met 4 studenten als een pilot voor verdere uitwisselingen tussen onze scholen en de trip naar Nederland, ook al is die al enige tijd geleden, was ook al onderdeel van de healing. We zien het licht weer in onze tunnel en hebben het weer gezellig in huis (om maar eens een typisch Nederlands woord te gebruiken).


Een andere aangename ontwikkeling is geweest dat ik in de voetballerij onverwachte sprongen vooruit heb gemaakt. Ik ben op de een of andere manier, waarschijnlijk het kennen van de juiste personen, betrokken geraakt in de “trails” (selectie wedstrijden) van onze regio voor de “under 15” teams. Aan mij en drie andere coaches de taak om uit 4 teams, selectie teams uit de lokale voetbal structuren, een regio team te selecteren wat een week later moest “trailen” met de drie andere regio’s in onze provincie, om een provinciaal team te vormen. Beide trails heb ik bijgewoond en na de eerste (regionale) gedaan te hebben, heb ik een aantal formats ontwikkeld en regels gesteld waarmee het selecteren veel makkelijker en overzichtelijker werd. Dit werd erg goed ontvangen door de andere coaches, altijd afwachten hier als je als blanke iets brengt in een toch zwarte sport. Ze selecteerden mij zelfs, samen met de “officials”, om als assistent coach mee te gaan naar het nationale toernooi. Dat vond ik al een hele eer en heb het daarom ook direct aangenomen.

Een week later waren er provinciale trails voor de under 17 teams in Vryburg. Ik had eigenlijk een dagje met de familie en Anne Mieke en Samira, de vertrekkende CIOS stagiaires gepland, maar de organisatie belde mij rond 10 uur waar ik bleef. Uitleggende dat ik een dagje met de familie had gepland werd me verteld dat ik als regionale hoofd coach (O??, wist ik niet!) toch verwacht werd bij alle egionale en provinciale trails. OK, was me niet duidelijk. Goed, ik kom nog wel even (na met Claire overlegd te hebben), ik heb tot 13.00 uur. Daarna wil ik met de familie weg. Goed! Na de eerste twee wedstrijden, we hadden nu twee squads geselecteerd die nog een wedstrijd tegen elkaar dienden te spelen om de laatste 18 te selecteren, heb ik aangegevend dat ik weg moest en de huidige provinciale hoofdcoach gaf ook aan weg te moeten. Samen hebben we gesprokem met de president van de SAFA in onze provincie en bleken daar te moeten uitmaken wie er nu als hoofd coach U17 mee zou gaan en wie er als hoofd coach U15 mee zou gaan.....Hij (coach Ebbie) kon niet in de week van de U17 en daarmee was ik nu de provinciale hoofdcoach voor de U17. Soms gaan dingen erg traag hier in ZA, andere dingen gaan erg snel.

Op het nationale tournooi heb ik niet veel kunnen maken met het team. We hebben alle wedstrijden verloren en werden het U15 team genoemd. We waren veruit de kleinsten, de zwaksten en wellicht de meest eerlijke vwb leeftijden van onze spelers. In ons team zat niemand die ouder was dan 16 (dat is toch wat onder 17 betekent??!). In andere teams zaten kerels zo groot en breder dan ik. Age cheating is a big thing in ZA en ik heb het nu aan den lijve kunnen ondervinden. Daarnaast denk ik dat we in de selecties naar het uiteindelijke selctie team, meer controle hadden moeten uitvoeren op de lokale en regionale selecties. De vier teams die ik uiteindelijk te zien kreeg op de provinciale selectie waren weinig talent vol, vele centrale middenvelders, geen lefties, geen spitsen en twee koppen te klein. We hebben deze maand een bosberaad met de andere provinciale coach, regionale functionarissen en het provinciale bestuur. Hier hebben we het een en ander recht te zetten.

De kinderen;

Gaat erg goed. Mutsi heeft zich weten te plaatsen in het regionale cricket team. Dat heeft ons in October en November vaak weekende weg gebracht naar uithoeken in de provincie. Selectie hier, trail daar, oefenwedstrijdje hier en het finale provinciale toernooi daar. Hij heeft er van genoten ook al was het zo nu en dan wel lastig voor hem denk ik; als enige donkere jongen in een met jonge blank afrikaners gevuld team die enkel afrikaans spraken. Ook al ligt alle sport nu een beetje stil met de sluiting van de scholen (zomer vakantie), we gooien nog regelmatig een balletje en ik heb al moeite om zijn ballen te kunnen slaan terwijl hij mij lang als werper weet te houden omdat ik zijn wicket niet meer raak; hij slaat alles!

Warona is ondertussen op school...., nou ja, soort van opvang school. Het is een school; “Klim en Klouter” wat kinderopvang heeft en doorloopt tot klas 4 geloof ik. Ze vind het erg leuk en als ze de dagen van de week zou kennen, zou ze elke dinsdag en donderdag vroeg wakker zijn om de school tas te pakken en mij mee te trekken naar de auto onder regelmatig roepen van; “School? Come papa, school! Ik heb een filmpje geplaatst van haar “schoolplay” waar je Warona kunt bewonderen in haar eerste stage optreden.

Tumi is ook OK. Hij en Warona zijn de dikste vrienden en hij is ondanks zijn ondeugendheid, het zonnetje in huis. Altijd goede zin, nooit lang kwaad en hij heeft zijn teacher kunnen overtuigen dat hij echt wel naar de 2e klas kan. Halverwege dit jaar werden Claire en ik uitgenodigd door zijn teacher om te praten over zijn prestaties op school. Ze kwam met zaken als niet concentreren, te laat zijn werk af, erg speels, etc. Wat wil je?? Sjaakie zit vol energie, vind alles interessant (of interresant?!), wil altijd uitgedaagd worden en is de jongste van de klas. We hebben destijds afgesproken dat wij ook met hem bezig zouden om hem te laten concentreren, zijn werk af te hebben etc. Dit heeft zijn vruchten afgeworpen; hij gaat naar grade 2 (en Mutsi naar grade 5).

Goed, het was een tijd niets en nu een lang verhaal. Geniet van de foto’s en schrijf eens wat terug want de communicatie deze kant op laat ook te wensen over.....

Kus Klaas-Jan en de familie.