solar

Lang geleden weer. Geloof dat het laatste bericht in Januari was. Ondertussen ben ik gesetteld in the job. Ben de afgelopen maanden bezig geweest met draagvlak creeeren voor mijn plannen aangaande de sport ontwikkeling voor de gemeente Naledi. Naledi is een gemeente met 68.000 inwoners. Het gros woont in Vryburg met zijn townships, de rest in kleinere dorpen eromheen. Ditakwaneng op 24 kilometer, Stella op 40 kilometer, Devondale op 18 kilomter en nog wat kleinere dorpjes her en der geplaatst. Tussen deze plaatsen zijn het grote landerijen waar geboert wordt. De enige behoorlijke sport facilities die er zijn, zijn die van de blanke scholen, een in Vryburg en een in Stella, Tiger Kloof en de paar door de blanke gerunde sport clubs. De zwarte scholen hebben veelal wel de ruimte voor sport facilities maar deze zijn niet meer dan een geschraapt stuk grond als voetbalveld en beton als netball, basketballen of tennis courts.

De sport in rural Zuid Afrika vind veelal op de scholen plaats. Voor velen houdt het sporten ook op na het behalen van hun Matric (high school). Sport clubs, als gezegd, enkel door de blanken (niet meer enkel VOOR de blanken, maar de leden gelden liggen voor vele zwarte inwoners veel te hoog, bewust of onbewust?!). De zwarte inwoners kennen de club structuur niet. Het zijn veelel teams opgezet bij een individu die het team voorziet van tenue, trainings equipment, de reisgelden en overige kosten betaalt. De lange termijn participatie plannen van de sport bonden (allen hebben deze plannen moeten schrijven in opdracht van SASCOC (NOC NSF), moedigen teams aan om club structuren te gaan vormen. In sommigen, waaronder SAFA (KNVB), stelt het verplicht om voor 2017 een development structuur aan je eerste team te koppelen om deel te kunnen nemen in hun competities. Hier stuur ik op aan en heb dat gedeeld met de team eigenaren, school directeuren en andere sport relevante organisaties in een voor het eerst georganiseerde Sport Indaba (conference) op lokaal nivo. Naast mijn presentatie had ik 3 andere sprekers georganiseerd. SAFA nationaal, NSA (Netball South Africa) nationaal en de department of sport, art and culture provincial. We hebben vanuit 3 verschillende invalshoeken (gemeente, sport bond en ministerie) dezelfde boodschap gebracht. Het zal nog een lange weg worden om een ieder achter de plannen te krijgen, maar het begin is er. Het zaadje is geplant. De scholen heb ik ingebracht omdat daar de sport voor de jeugd plaats vind en zij de facilities hebben. Het zou geweldig zijn om na 2, 3 jaar georganiseerde jeugd en senioren competities te hebben in onze lokale gemeente. Uiteindelijk zal het zich als een olievlek moeten verspreidden zodat we ook regionaal de lokale competities hebben lopen. Al met al, naast de nodige politieke zaken binnen de gemeente, een uitdaging waarin ik me erg thuis voel. Uiteindelijk gaat het met meer zaken gepaart als coaching educatie, upgraden van de sport facilities op scholen en binnen de gemeente, partnering met lokale ministeries (onderwijs en sport), etc. Mooi man!!

Thuis gaat het goed. Claire en ik hebben diep gezeten. Een split was niet ver weg. Na een nacht extra geboekt te hebben op een business trip om mezelf tijd en de rust te geven om eens stevig na te denken kwam ik tot de conclusie dat het huwelijk meer is dan enkel liefde. De liefde is een van de ingredienten in een huwelijk, niet het enige ingredient. Ik kreeg het licht dat Claire en ik beidde fouten hebben gemaakt en dat we enkel verder konden wanneer we elkaar konden vergeven en het achter ons konden later om met een schone lei verder te gaan. Dat hebben we beidde gedaan en het voelt goed nu. We zijn ook redelijk op de proef gesteld door onze leef omstandigheden. Sinds januarie zonder electriciteit en water. Water hebben we weer sinds maart, nieuwe pomp gekocht voor onze "waterput", electriciteit hopelijk in 1 a 2 weken. Ik heb een deel van mijn pensioen los gemaakt om solar te gaan. Kost wat maar de panelen en batterijen zijn besteld. Het is een uitdaging om niet zondermeer afhankelijk te zijn van water en licht. Op een week vakantie is het ok, thuis geen koelkast meer kunnen gebruiken, geen tv meer te hebben, geen stromend water meer te hebben, geen warm water meer te hebben, vraagt wat. We hebben het gered. Vorige week zelfs een gas geiser gekocht en aangesloten dus sinds vorige week weer warm water. Al deze ongein had eerder opgelost kunnen worden wanneer we niet aan het lijntje waren gehouden door onze "landlord". Zij was niet duidelijk in het wel of niet weer aansluiten van de electriciteit. Ze woont er zelf niet en is er ook nog niet een keer geweest sinds wij er wonen, maakt haar erg ongeintresseerd in onze leefomstandigheden. Ze heeft nog wel de degnity om ons geen huur te rekenen met al die extra kosten die we gemaakt hebben en nog steeds maken. Wij willen er iig niet weg. Het is zo heerlijk om daar te wonen.

De kids zijn geweldig. Mutsi is nu een boarder op Tiger Kloof. Hij heeft het erg naar zijn zin wat betekent dat we hem niet veel zien. Ondanks dat hij maar 3km van ons vandaan woont, hij is enkel in de schoolvakanties thuis en we hebben hem 1 keer kunnen regelen voor een baby sit. Vaker gevraagd maar niet geintresseerd. Tumi is, naar zeggen van zijn teacher veel beter in de klas, hij gedraagt zich. Nu nog zijn huiswerk...., elke week staan zijn werkboeken weer vol met "niet compleet" en "niet gedaan". Weet niet hoe we dit goed moeten krijgen. Laatste keer hem behoorlijk op zijn donder gegeven en 5 "functie eissen" gegeven voor het leerling zijn; opletten in de klas, notities van het bord overnemen, huiswerk noteren in de agenda, huiswerk maken en leren voor toetsen. Das alles wat er momenteel in zijn leven van hem verwacht wordt. Naast dat kan hij zijn eigen drukke ik zijn die een geweldige grote broer is voor zijn kleine zusje en broertje en een goede vriend voor zijn vrienden.

Warona is veelal een gelukkig meisje die met kleine dingen tevreden kan zijn. Die kleine dingen moeten wel aanwezig zijn. In hun afwezigheid kan ze behoorlijk tekeer gaan en vind ze het moeilijk te begrijpen dat deze dingen er op dat moment niet zijn. Argumenteren is nog lastig voor haar. Ze zit momenteel in haar laatste jaar voordat ze naar de echte lagere school gaat. Ze doet het goed maar we wachten het jaar af of ze daadwerkelijk de stap naar de lagere school maakt of dat ze dit jaar nog gaat herhalen.

En dan Emman! Emman verbaast me elke dag weer. Wellicht door het feit dat Warona een langzame ontwikkeling heeft, ik ervaar Emman als een klein mannetje met in zijn jonge jaren al een hele dosis aan levenservaring op te hebben gedaan. Hij is mijn bewijs dat we kinderen niet zoveel leren. Tachtig procent is aanwezig en ontspruit door ervaring en observatie waarin linken gelegd worden met reeds aanwezige kennis. Paar weken terug was ik met hem in de tuin, de bloemen in de struiken aan het bewonderen. Hij vertelde me dat de bijen naar de open bloemen gingen om eten te halen en dat mee naar huis namen om er honing van te maken. De nog gesloten bloemen zouden opengaan wanneer het eten in de open bloemen op was. Hij was toen nog 3 jaar (nu 4). Waar, wellicht het een en ander over bloemen en bijen gehoord, maar het in de praktijk weten te observeren en uit te leggen...., wonderlijk. Begin ook steeds meer een aversie te hebben tegen het geeikte onderwijs systeem. Dat wat wij daar hebben geleerd en wat zij daar nu leren heeft niets te maken met de wijsheid om te leven. Het helpt ons te overleven in de fake wereld waarin we nu leven, het heeft niets te maken met het leren gelukkig te zijn. Tumi is daar een ander voorbeeld van. School maakt hem niet gelukkig. Het beperkt hem in zijn zijn. Hij wil zoveel meer maar kan dat niet omdat het educatie syseem hem wil leren stil te zijn, te luisteren en in te nemen wat het systeem hem wil voeden. Hij is liever op zijn eigen ontdekkingsreis. Het leven te ervaren en te beleven.

Het hier in de rimboe te leven waar we leven met de zonsop en ondergang (geen electriciteit weet je nog), wat we nog wel wat verlengen met kaarsen, leert me ook dat zoals we het nu doen ver van de wereldse werkelijkheid af ligt en daarmee dus eigenlijk ver afliggen van hoe het door de schepper bedoelt was. De wereld als onderdeel van het heelal kent zijn ritme, kent zijn wetten. De mens schijnt enkel erg tegen deze wetten in te willen gaan. Alfred, de farm worker hier, is een man van de wereld. Erg weinig scholing in het educatieve systeem gehad, erg veel scholing van de wereld gekregen. Mocht het ergens fout gaan in het systeem zoals wij dat kennen en willen, mensen als Alfred zullen het het langste uithouden. Hij weet de wereld nog te gebruiken als bedoelt, hij vangt zijn vlees en vis, hij groeit zijn groenten, hij weet de eetbare wilde fruit te onderscheidden van de niet eetbare, hij weet welke planten te gebruiken voor wanneer het lichaam het even laat afweten. Erg bijzonder om met hem op deze farm te zijn waarin ik zoveel meer van hem leer dan hij van mij. En geloof me, hij mist de kennis die ik in theorie heb echt niet. Hij is tevreden met wat hij heeft en weet. Hij heeft leren te leven door te leren overleven.

Ondertussen weer een paar weken verder. Ik ben nu in hetzelfde hotel in Mafikeng als waar ik het inzicht kreeg dat een huwelijk meer is dan enkel liefde. Ik ben er nu omdat ik weer aan het scouten ben voor het nationale u21 team. De worldcup zit erop en we hebben het goed gedaan denk ik. Het verdedigings blok van Argentina heeft ons van de finale tegen Duitsland weer houden. Jammer. Ik heb veel in hotels geleefd de laatste tijd. Drie weken geleden 10 dagen op een instructeurs cursus van SAFA geweest, ben nu een gecrediteerd SAFA instructeur, vorig weekend op een Nationaal sport conference geweest voor gemeentes, heb daar mijn plan voor onze gemeente gepresenteerd in het block "good practise". Het ontving veel belangstelling van andere gemeentes en nu 10 dagen scouten op het nationale u21 toernooi. Claire en Warona en Emman zijn de eerste dagen bij me geweest (Mutsi en Tumi bij Opa) maar zijn nu weer terug op de boerderij. Nog steeds geen electriciteit maar de solar panelen zijn geplaatst. We wachten nog op de batterijen die volgende week komen.

Weer een aantal weken later...., we hebben weer electriciteit. Eish, das toch wel lekker hoor. We doen weer mee in het systeem dat we kennen, waar we mee opgegroeid zijn. Verlengde dagen door licht, het kijken van tv, het weer luisteren naar muziek (over het duizende randen gekostte audio systeem ipv het kleine speakertje in de telefoon, het weer kunnen laden van laptops en telefoons, etc, etc). Het zal ons financieel ook weer helpen, kunnen onze eigen was doen, kunnen weer bulk inkopen doen en het goed houden in de koelkast, hoeven geen honderde randen aan bezine te spenderen voor de generator, etc. Kan dus weer schrijven voor mijn site op de laptop terwijl de kids tv kijken en niet de laptop hoeven te gebruiken voor een illegaal gedownloaded filmpje. Wel lekker om zoveel films te hebben nu trouwens.

Een feit wat ik nog wilde toevoegen in dit verslag, en de reden dat ik heb gewacht om het te plaatsen is dat we tickets naar Nederland hebben geboekt. We komen de 3de aan en vliegen de 16de terug. Hoe de plannen zijn voor deze weken weet ik nog niet. In ieder geval gaan we veel tijd spenderen met familie. Het zal heerlijk zijn om de kleine toppers elkaar te zien leren kennen. Warona was 1 jaar de laaste keer dat we in Nederland waren, Emman (Wiep zoals hij de laatste week genoemd wil worden) heeft zijn neven en nichten nog nooit gezien. Daarnaast hebben Claire en ik veel zin om tijd te spenderen met de familie Top, Opa en Oma, broers en zus en wellicht nog wat ooms en tantes. En uiteraard zullen we weer een gathering organiseren voor vrienden en vriendinnen, oud stagiaires en andere bekenden.

Zover maar weer, laat een berichtje achter en hoop je te zien in Oktober.

Kus KJ en familie.